Vitrindeki Albümler – 14 Nisan 2025
ANNEM NÜKHET RUACAN ‘LIVE’ (ADA MÜZİK)
Yıl 1998, yer Nişantaşı Reasürans Çarşısı içindeki AFM Kerem Görsev Jazz Bar. O akşam birinci notayla birlikte tonmayster Engin Gençer basıyor kayıt aygıtının kırmızı tuşuna. Uygun ki de basıyor, caz tarihimize nadide bir doküman daha ekleniyor.
Sahnedeki iki müzisyen gelingörümce; vokalde Nükhet Ruacan, piyanoda Nilüfer Verdi. Yanlarında da çok sağlam iki Rus genci; basta Gregory Sydsef, davulda Igor Ignatov.
Bu kayıtlar bir CD’de yıllarca kayıp kalıyor, Ruacan ailesinin sohbetlerinde daima bahsi geçiyor, bulsak da yayımlasak diye. Yıllar sonra Nilüfer Hanım’ın çekmecelerinin birinden çıkıveriyor. Nükhet Hanım’ın kızı Roksan tarafından takibatı sürdürülen mesainin sonucu ise 180 gram bir plak ve dijital platformlarda yayımlanan albüm oluyor. Telif üzere nedenlerle bu repertuvardan yalnızca dokuz caz standardı plağa alınıyor. Ortada konuşmalar, alkışlar kaydın bir caz barda geçen atmosferini güçlendiriyor. Nükhet Hanım kadife yüzeyi kadar pürüzsüz, ses denetimi yüksek ve entonasyonu sağlam sesiyle kusursuz yorumlarda bulunurken Nilüfer Verdi önündeki yarım kuyruk Yamaha C5’in hakkını sonuna kadar veriyor. 2007 yılında yaşama veda eden Nükhet Hanım’ın yayımlanmış çok az kaydı vardı: “Annem Nükhet Ruacan” şahane bir katkı oldu.
FIRAT GÜNEL ‘ECHOES OF ANATOLIA / ANADOLU’NUN YANKILARI’ (KARACA MÜZIK)
Bizde tanınmış sanatkarların ardındaki işçilerin isimleri, hususun ileri seviyede meraklıları dışında pek kimseler tarafından bilinmez. Şimdi 40 yaşına karşın flüt ve piyano çalan, düzenlemeler yapan Fırat Günel o isimlerden biri. İzmirli Günel, tahsilinin akabinde türlü sahnelerin tozunu yutmuş, özellikle Fuat Saka’nın turnelerinde çalmış. Fakat ağır mesaisine karşın kendine görev ettiği işleri de ihmal etmemiş. Birinci eser üç modülden oluşan enstrümantal bir EP (kısaçalar).
“Echoes of Anatolia/ Anadolu’nun Yankıları” üç anonim türküden oluşuyor. Birincisi bir Rumeli türküsü “Yağmur Yağar Taş Üstüne”. Burada Günel yalnız, piyano ve yan flüt çalıyor, (şarkı değil) vokal yapıyor. Bu son derece duygusal bir modül. Günel’in yorumu atmosferi tam dozunda ancak eksiksiz canlandırmayı başarıyor. Senfonik esintili bir new-age olarak tanım edilebilir. İkinci eser yeniden bir Rumeli türküsü olan “Bülbülüm Altın Kafeste”. Burada piyano çalan Günel’e udu ile Ahmet Ürütük eşlik ediyor. Kelamsız de olsa çabucak hissediyoruz mevzu aşk ve hasret. Son eser ise Kıbrıs türküsü “Mağusa Limanı”. Piyano çalan Günel’in bu kere konuğu kabak kemanede Cafer Nazlıbaş. Günel birinci çalışması ile geçmişten aldığını geleceğe veriyor. Yani hem klasik hem çağdaş.
