Baykam’dan Paris’te sergi…
Sergi, Picasso’nun çağdaş sanat tarihine taraf veren ikonik yapıtı “Les Demoiselles d’Avignon” ile eleştirel bir diyalog kuruyor.
ALGI, KİMLİK VE GÜÇ İLİŞKİLERİ
Baykam’ın 1980’lerden bu yana geliştirdiği modüllü anlatım lisanıyla şekillenen stant, klasik sanat kurgularını yıkarak izleyiciyi durağanlıktan uzak, daima dönüşen bir algı tecrübesinin içine çekiyor. Picasso’nun bayan vücudu üzerinden kurduğu modernist bakışı post-oryantalist bir yorumla yine ele alan Baykam, bu bakışı sökerek Batı merkezli estetik ve kültürel kodları sorguluyor.
Sergi, bayan vücudunun erotize edilmiş temsillerine eleştirel bir aralıktan yaklaşırken; kolajlar, transparan yüzeyler, lentiküler yapılar ve hür fırça darbeleriyle çok katmanlı bir anlatı lisanı kuruyor. Sanatkarın kimliksizleştirilmiş ya da yüzü görünmeyen figürleri, izleyicinin bakışını ve sanat tarihindeki bayan temsiline dair kabulleri sorgulamaya açıyor. Stant, sanatın algıyı, kimlikleri ve güç alakalarını dönüştürme potansiyeline dair bir hatırlatma sunuyor.
‘HER GÜN TAZE, HER GÜN GENÇ’
Baykam, stant hakkında şu tabirleri kullanıyor: “Birbirinden çok farklı tekniklerle, özgür fırça darbeleri, kolajlar, lentiküler yüzeylerle yaptığım Demoiselles serisi, benim açımdan tüm mesleğimin içinde en sevdiğim işler ortasında yer alıyor.
“Les Demoiselles Revisited” serisi, kendi bünyesinde bir Paris efsanesini de taşıyor. Değişik dönemlerimin kesişmesinden doğan bu yapıtları üretmek bana özel bir keyif veriyor. Avinyo sokağının randevuevi, İstanbul’daki Varol ve 60 yıl evvel Paris’te bulunan efsanevi Madame Claude’un randevuevi, dünyanın birçok yerinde ziyaret ettiğim bu özel yerlerin, benim açımdan en hatırlanacak olanları… Yanlış anlamayın, ‘Madame Claude’un kızlarına hiç uğramışlığım doğal ki yok! Nerede o günler! O yıllardan da aklım onlardaydı lakin ergenlik yıllarıma denk geliyordu, ne yapabilirim ki? Sonuçta ‘Demoiselles’ çalışmalarımı daima büyük bir keyif ve ısrarla sürdürdüm. ‘Demoiselles’ her gün taze, her gün genç, ve sonsuza dek o denli kalacaklar. Onlar hem çağdaş hem de ‘yaşsız’lar! Tahminen bu ebedi ‘gençlik’ onlarla düşüp kalkan bizlere de bulaşır, kim bilir?”
