Bodrum’un uçuk fiyat sendromu

Zengin kesim, ekonomik dalgalanmalardan daha az etkileniyor ve bu hayat usulünü sürdürmeye devam ediyor. Kimi bunu muvaffakiyet olarak görüyor ve lüks tüketimle ödüllendiriyor kendini; kimi ise sahip oldukları için şükrediyor. Bu, bazen bir tatmin duygusu, bazen de bir hak ediş hissiyle açıklanıyor. Lakin ortak hissin, bu ömürden duyulan memnuniyet ve hoşnutluk olduğu anlaşılıyor.

Lüksü ve refahı, muhtaçlığı olanlarla paylaşma fikri de birtakım şahıslarda öne çıkıyor. Bilhassa hizmet kesiminde çalışan işçilerin, ağır şartlar altında verdikleri emeğin karşılığını almak için çabaladıkları görülüyor. Küçük bir teşekkür ya da samimi bir dua, bazen çok şeyi değiştirebiliyor.

Bodrum’daki fiyat artışları ise birçok insan için reaksiyon konusu. Bir kadeh şarap fiyatına birkaç kişinin doyabileceği düşünülünce, bu durumun toplumun genel ekonomik durumu ile uyuşmadığı ortaya çıkıyor. Zira birçok kişi artık tatil planlarını ya köyünde geçiriyor ya da daha ekonomik alternatiflere yöneliyor. Bilhassa Yunan adaları üzere yerler, geçmişte Türk turistler için cazipti; fakat artık vize siyasetleri sıkılaştı. Avrupa ülkeleri de misal halde ağır turist trafiğini sonlandırmak ismine ek vergiler koymaya başladı.

Türkiye ise hâlâ turist bekleyen bir ülke pozisyonunda. Fakat gelen turist profili değişmiş durumda. Birçok otel Arap turistlerle dolu ve bu durum dalın ayakta kalmasını sağlıyor.

Genel beklenti şu tarafta: Türkiye tekrar herkesin tatil yapabildiği, daha erişilebilir fiyatlara sahip bir ülke haline gelsin. Tatil, yalnızca muhakkak bir kesitin değil, toplumun her bölümünün hakkı olsun.